Rozwój jest płynny, rozciąga się jak bajeczna rzeka, która przepływa pomiędzy naszymi działaniami a planami. Nie wystarczy, że będziemy siedzieć na jej brzegu i przyglądać się, jak słoneczne refleksy odbijają się w wodzie. Nie wystarczy, że postawimy obok wędkę i w myślach będziemy przygotowywać danie ze złowionego przez nas węgorza. I absolutnie nie wystarczy, że będziemy nad tę rzekę codziennie przychodzić. Bierne kreowanie naszych pragnień nie doprowadzi nas do Celu. Być może do frustracji, ale na pewno nie do Celu... Do tej naszej bajecznej rzeki trzeba wskoczyć i płynąć. Z prądem lub pod prąd. Cały czas rozgarniać wodę rękoma, czuć jej słoneczno-słony zapach, cieszyć się jej miękkością. Być w niej wszystkimi naszymi zmysłami. Mamy rozmaite możliwości – możemy płynąć kraulem, żabką, czy pieskiem, a jeżeli zmęczymy się ciągłym ruchem, możemy
przewrócić się na plecy i dać się ponieść wodzie. Możemy zamknąć wtedy oczy, albo
wprost przeciwnie – otworzyć szeroko i wpatrywać się w niebo. Tylko musimy zachować czujność, bo w przeciwnym
razie możemy nie zauważyć wystającego głazu i uderzyć w niego
głową... Z rozwojem jest tak, że jeżeli staniemy w miejscu, to nasze osiągnięcia stracą połysk, świeżość i nie przyniosą nowych korzyści. Rzeka w końcu się zamuli, jej meandry stracą tajemniczość, a ryby uciekną do morza – nie dadzą nam pożywienia. Bez względu na to, jak wiele osiągnęliśmy w życiu, powinniśmy dalej być aktywni. Zdobywać nowe doświadczenia, zmieniać perspektywy, rozglądać się za kolejnymi Celami. Siadanie na laurach jest straszne, bo gdzieś w głębi siebie człowiek wie, że zaniedbał siebie, że stracił coś cennego, że spłycił życie... Czy w chwilach smutku i goryczy pomoże mu świadomość, że przynajmniej coś tam osiągnął? Jeżeli WIE, że mógł zrobić więcej, to ta gorycz tylko się pogłębi.
A to rzeka Świna, przez którą płynęłam promem :) Było dosyć chłodno, więc rozgrzewałam się gorącą czekoladą i podziwiałam widoki :) Było bosko!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz